Ilang buwan na akong namamalagi sa mga networking sites at sa blogger ngunit di parin ako well oriented sa pamamaraan, pamamahala at pakikipagsapalaran sa cyberworld. Naging matamlay nga naman ang aking blog dahil sa sunod-sunod na kamalasang nangyari. Nasira ang laptop, na-busy sa eskwelahan at sa kung anu-ano pang ka-eklahan sa buhay. Ngunit di parin maiwawaglit at di parin ma-alis alis sa isip ko ang aking gustong gawin - Ang magsulat at kumuha ng litrato. Sabihin man ng iba na di ako magaling sa larangang gusto ko, ang sa akin lang ay ang maibahagi kung anu ang nasa isip at mga eksperyensya sa buhay.
Bahala na siguro.
Kahit iilan lang ang follower ko sa blog na ito, okey lang yun basta lang ma-express ko lang ang kung anu ang nasasa-loob ko. Ganun naman ata talaga ang mga manunulat. Masyadong sentimental. Kaya naman natatawa nalang ako.
May mga pagkakataon rin namang gusto mong magsulat ngunit walang pumapasok na ideya sa iyong ulo. Para bang name-mental block ka at di mo na alam ang isasagot sa iyong pagsusulit. Kaya tuloy wala kang mailagay na maganda sa blog mo.
May mga pagkakataon ring namang may ideya kang naiisip ngunit parang lahat ng bagay ay nagiging kontrabida. Ayaw ng panahon at ng mga tala na makapagsulat ka. At syempre kasama na doon ang mga pagkakataong nababagot ka. Perwisyo talaga yung mga ganung eksena.
Kaya naman nawala na ako sa mundo ng teknolohiya.
Hahahaha..
Anung konek ng pinagsasabi ko kanina? Pwes, bahala ka nang ikonekta iyon. Maghanap ka ng ladder o di kaya nama'y tali para maidugtong ang mga yun.
More of that, marami lang talaga sa pilipino ang ayaw nang magbasa.
agree or agree?
Napansin ko iyon kahit sa mga kaklase ko palang. mas gusto nilang makinig at nood kesa magbasa.
Kahit na ilang ulit mong sabihing mas activated ang nervous system mo sa pagbabasa ay wala pa ring epek.
Nakakalungkot kaya pero that's life!!
It's part of growing up.
At ngayong naayos na ang aking laptop.
Patuloy akong mag-bla-blog. (kahit kakaunti lang ang followers)
PUSH na yan!!!
At hanggang dito muna ang pagdradrama ko sa buhay.
Bow!
Ipinapakita ang mga post na may etiketa na random. Ipakita ang lahat ng mga post
Ipinapakita ang mga post na may etiketa na random. Ipakita ang lahat ng mga post
Simbolo at buhay
Muli't muli,
ang buhay ay puno ng himutok.
puno ng mabababaw na salita
at mga parirala.
Minsa'y may umuusbong na mga kataga,
Minsan naman ay mga salitang may kakaibang kahulugan.
ngunit paano nga ba tutuldukan ang buhay
kung puno pa ito ng mga tandang pananong.
puno pa ng mga katanungang magpapa isip sayo kung anu nga ba ang saysay ng buhay.
kung anu ba ang kwentong nais nitong ipahiwatig.
ang katanungang nais nitong sagutin.
ang mga bagong ideyang madidiskubre
at mga alaalang nais kalimutan.
tama nga sila.
ang buhay ay isang misteryo.
di mo malalaman kung kelan tutuldukan
ang kwento ng buhay mo.
KATHA ni AZURE
Hindi sa lahat oras negatibo ang salitang PRIDE.
Minsan kasi,
ito yung panahong marunong ka nang
maawa sa sarili mo.
-----------------------------------------------------------------------
Kung sa tingin mo ay lagi ka nalang hinahabol
ng mga problema sa buong buhay mo
Ipikit mo nalang ang mga mata mo
para hindi ka nito maabutan.
-------------------------------------------------
Wag mong problemahin yung mga taong nagbubulag-bulagan
Dahil ang tunay na kaibigan,
kahit nakatalikod ka,
kakausapin ka parin ng harapan.
-----------------------------------------------------------------
Kung hindi ka na-inspire sa mga kwentong nabasa o napanood mo.
o natawa sa mga jokes na narinig mo
Wag kang magtaka
Dahil ang mga ito
ay palatandaan lamang
na ang mga bagay na ito ay hindi para sayo.
-------------------------------------------------------------------
Kung sa tingin mo isa ka
sa pinaka malas na taong nabubuhay sa mundo.
tanggapin mo nalangpero wag mong panindigan.
(c)Azure - Cornicomix
Sawing Vandalism
Nakatulala na naman ako kanina
Habang nagsasalita ang aming guro sa harap
Malayo ang iniisip
Na parang wala sa kinauupuan ko.
Nakakagimbal.
ngunit bigla akong tinapik ng katabi ko.
Nakangisi raw ako na parang baliw.
At bigla niyang napansin
Tinuro ang aking armchair.
Ang pangalang naka-vandal ang kanyang tinutukoy.
Tiningnan kong mabuti.
Hugis puso gamit ang itim na marker,
Dalawang pangalan.
Ang nasa taas ay ang sa dati kong iniibig
at ang isa nama'y di ko kilala.
Bigla lang akong nataranta
Ngunit nagkibit balikat lang ako.
Bigla kong naalala
ang biglaang halik sa aking pisngi
matamis ngunit may bahid ng pait
Wala akong nagawa
Kaya't humagulgol ang kalangitan
Tamang-tama sa aking nararamdaman.
Habang nagsasalita ang aming guro sa harap
Malayo ang iniisip
Na parang wala sa kinauupuan ko.
Nakakagimbal.
ngunit bigla akong tinapik ng katabi ko.
Nakangisi raw ako na parang baliw.
At bigla niyang napansin
Tinuro ang aking armchair.
Ang pangalang naka-vandal ang kanyang tinutukoy.
Tiningnan kong mabuti.
Hugis puso gamit ang itim na marker,
Dalawang pangalan.
Ang nasa taas ay ang sa dati kong iniibig
at ang isa nama'y di ko kilala.
Bigla lang akong nataranta
Ngunit nagkibit balikat lang ako.
Bigla kong naalalaang biglaang halik sa aking pisngi
matamis ngunit may bahid ng pait
Wala akong nagawa
Kaya't humagulgol ang kalangitan
Tamang-tama sa aking nararamdaman.
SUMMERPOST #2
Papauwi akong Laoang, NOrthern Samar isang hapon matapos ang hurly burly cat fight with the cleck at our university at eto ang sumalubong sakin habang nakasakay ako sa isang maingay na jeep na kakaunti lang ang pasahero.
Tumigil ang isang mama [mukhang isang magsasaka] sa isang tulay sa bayan ng San Roque at dito ko ito nakuha.. ANG GONDOOOO talaga! pramis!
makulimlim lang ang panahoin at papalubog na ang araw!
haha..
d'best!
ang pag akyat ko sa aking tambayan, which is our rooftop.. i saw this view...
love,love,love it! :)
At kahit mainit ang araw, love ko parin sya!
sa sunod.. dapat beach naman! :)
ALAALA SA PUNONG MANGGA
Muling tumindig ang aking diwa
Habang ika'y nakadungaw sa akin.
Titig na titig ako sa iyong mukha
Mata sa mata
Kaluluwa sa kaluluwa.
Naalala ko ng isang araw
nagising nalang akong sa iyong bisig
Yakap mo ako
Alagang alaga na parang isang batang sanggol,
At doon ko nalamang mahal mo ako.
Ngunit bakit biglang nag iba ang ihip ng hangin?
Bumuka at nagdabog ang langit.
Bumaha at tumangis ang kalangitan.
At muling nagtapos ang isang magandang nobela.
Isang buwan mahigit.
Pinagtagpo ulit tayo ng tadhana.
Tandang tanda ko pa.
Dito tayo unang nagkita
Dito tayo nagsama buong araw.
Sa plaza, oo, doon sa ilalim ng punong mangga.
Dito rin kita nakitang may kasamang iba.
Pero iba na ang sitwasyon ngayon/
Wala na yung tayo.
Wala ang iisa tayo.
Dahil sa panahon ngayon,
iba na ang ikaw at ako.
Habang ika'y nakadungaw sa akin.
Titig na titig ako sa iyong mukha
Mata sa mata
Kaluluwa sa kaluluwa.
Naalala ko ng isang araw
nagising nalang akong sa iyong bisig
Yakap mo ako
Alagang alaga na parang isang batang sanggol,
At doon ko nalamang mahal mo ako.
Ngunit bakit biglang nag iba ang ihip ng hangin?
Bumuka at nagdabog ang langit.
Bumaha at tumangis ang kalangitan.
At muling nagtapos ang isang magandang nobela.
Isang buwan mahigit.
Pinagtagpo ulit tayo ng tadhana.
Tandang tanda ko pa.
Dito tayo unang nagkita
Dito tayo nagsama buong araw.
Sa plaza, oo, doon sa ilalim ng punong mangga.
Dito rin kita nakitang may kasamang iba.
Pero iba na ang sitwasyon ngayon/
Wala na yung tayo.
Wala ang iisa tayo.
Dahil sa panahon ngayon,
iba na ang ikaw at ako.
Dear Mr. Stranger
Maulan noon at ako'y naghihintay ng padyak papunta sa Library at tamang tama lang ng pagkalabas ko ng room ay agad kitang nasilayan. Ang lakas lakas ng lagaslas ng tubig mula sa bubong ng aming building at nakikita kong bumabaha na ang maliit na field sa harap kung saan naglalaro ang mga bata ng soccer na walang mga sapatos.
Naaalala ko pa nga na naka suot ka sa mga oras na iyon ng itim na t-shirt at ang iyong pinaglumaang maong na kasyang kasya lang sayo at bagay na bagay sa iyo. Tumatakbo ka nun sa ulan papunta sa student lobby ng aming building habang bitbit mo sa iyong balikat ang maliit mong Jansport Bag na kulay green.
Namula ako ng makita kita dahil matagal na kitang crush. Matagal-tagal ko na ring tinatago at nagpapantasya sa makinis at maputi mong balat, inosenteng mga mata, kulay pink na mga labi, ang iyong matangkad na height, ang iyong smile at ang iyong braces.
Hindi ko ba alam pero you look good with those braces, hindi siya ka-weirduhan sa akin. Actually, i love those braces.
Pero it all started talaga because you and i is a member of a community. a religious community but you don't make pansin to me. I was also shy to approach you because you look so mataray and not that friendly. You are the silent type and you only bond with your group mates [which is composed of three person; your leader and two members including you]. I asked for your name, searched the log book and find your number on the phonebook of a common friend but i can't seem to find any contact of you.
I continue searching and until your leader was curious and asked me why i am so much intrigued with you, and the only thing i remembered, i started to blush.
He gave me your number which i bargain for an order of spaghetti in the canteen and then i reason out that i needed your number for future preferences.
From that time on, i texted you but you never replied on my text. Your phone is ringing but you don't answer it. I just said to myself that who would entertain or make "pansin" a person like me. And then, things change. I transfered your number in my ordinary list and deleted you on my special list. I often send your messages which i also send to other people in the ordinary list and most of the time, i dont.
Days passed. Month ends. And another year was over but ididn't receive any reply or text from you. Even a single hi or hello. You must be suplado or something pero kahit ganun, crush pari kita.
Good night Stranger. :) <3
Naaalala ko pa nga na naka suot ka sa mga oras na iyon ng itim na t-shirt at ang iyong pinaglumaang maong na kasyang kasya lang sayo at bagay na bagay sa iyo. Tumatakbo ka nun sa ulan papunta sa student lobby ng aming building habang bitbit mo sa iyong balikat ang maliit mong Jansport Bag na kulay green.
Namula ako ng makita kita dahil matagal na kitang crush. Matagal-tagal ko na ring tinatago at nagpapantasya sa makinis at maputi mong balat, inosenteng mga mata, kulay pink na mga labi, ang iyong matangkad na height, ang iyong smile at ang iyong braces.
Hindi ko ba alam pero you look good with those braces, hindi siya ka-weirduhan sa akin. Actually, i love those braces.
Pero it all started talaga because you and i is a member of a community. a religious community but you don't make pansin to me. I was also shy to approach you because you look so mataray and not that friendly. You are the silent type and you only bond with your group mates [which is composed of three person; your leader and two members including you]. I asked for your name, searched the log book and find your number on the phonebook of a common friend but i can't seem to find any contact of you.
I continue searching and until your leader was curious and asked me why i am so much intrigued with you, and the only thing i remembered, i started to blush.
He gave me your number which i bargain for an order of spaghetti in the canteen and then i reason out that i needed your number for future preferences.
From that time on, i texted you but you never replied on my text. Your phone is ringing but you don't answer it. I just said to myself that who would entertain or make "pansin" a person like me. And then, things change. I transfered your number in my ordinary list and deleted you on my special list. I often send your messages which i also send to other people in the ordinary list and most of the time, i dont.
Days passed. Month ends. And another year was over but ididn't receive any reply or text from you. Even a single hi or hello. You must be suplado or something pero kahit ganun, crush pari kita.
Good night Stranger. :) <3
MAGULANG
Binungad ang aking umaga ng isang malakas na tunog mula sa aking telepono na naka kandong sa aking mumuting lamesa sa kwarto.
Sabado na naman pala at free time ko.
pero maraming nakatambak na trabaho ang naghihintay sa akin paglabas ko sa kwarto kong ito.
pero wait, before ako lumabas ng aking kwarto napagdesisyunan kong buksan ang aking laptop at mag halukay ng files at mag iternet na rin..
di ko namalayang online pala ang aking tatay na nasa macau ngayon..
kaya ayun, nkipag chat ako dahil day off nya hanggang bukas.
at mas lalo ko lang na miss ang aking ama...
cge.. hanggang sa susunod!
Sabado na naman pala at free time ko.
pero maraming nakatambak na trabaho ang naghihintay sa akin paglabas ko sa kwarto kong ito.
pero wait, before ako lumabas ng aking kwarto napagdesisyunan kong buksan ang aking laptop at mag halukay ng files at mag iternet na rin..
di ko namalayang online pala ang aking tatay na nasa macau ngayon..
kaya ayun, nkipag chat ako dahil day off nya hanggang bukas.
at mas lalo ko lang na miss ang aking ama...
cge.. hanggang sa susunod!
BEEN GONE FOR TOO LONG..
Actually, i'm in the state of confusion right now..
my laptop broke, the keyboard of this f***ing computer don't work properly and i've been busy lately.
my january was full of exhaustion.
MIDTERMS + STUDENT ELECTION + SCHOOL PAPER + OTHER SCHOOL STUFF..
oh, i forgot..
i did go to TACLOBAN City and participated the Annual Regional Convention in Palo, Leyte.
it's been so long...
my travel is so ruined..
[x] camera
[x] laptop
[x] money
[x] companion
so better stay here at home!!
my laptop broke, the keyboard of this f***ing computer don't work properly and i've been busy lately.
my january was full of exhaustion.
MIDTERMS + STUDENT ELECTION + SCHOOL PAPER + OTHER SCHOOL STUFF..
oh, i forgot..
i did go to TACLOBAN City and participated the Annual Regional Convention in Palo, Leyte.
there i was in the middle.
it's been so long...
my travel is so ruined..
[x] camera
[x] laptop
[x] money
[x] companion
so better stay here at home!!
Halo-halong bagay mula sa aking Balintataw
I was supposed to make my recent blog post until I saw this set of question in the Atticful of Nostalgia: Random things. Di ko pa talaga nagagawa ang ganitong post pero go, go, go nalang.. seems like exciting.
1. If you had the chance to go back in time for 24 hours, where
and when would you go?
Siguro, after graduation nalang where i will choose my career. Siguro, writing, language or literature related courses or maybe sociology where i can study life and society. one of my interests.
2. If you were on death row, what would your last meal be?
SIOMAI. :) and lot of it.
3. Would you break the law to save a loved one?
Kung kinakailangan na talaga, then GO!.
4. Do you remember a time when you were extremely upset? Does it still matter now?
5. What would you do differently if you knew nobody would judge you?
Wala na akong paki'alam doon, whether i do something or not, somebody has tsomething to say. hahahaha..... :)
4. Do you remember a time when you were extremely upset? Does it still matter now?
the time when i fail my accounting subject plus taxation subject. so, so, disappointed. Ahm, does it still matter now? Hell, Yes!
5. What would you do differently if you knew nobody would judge you?
6. What cartoon character were you able to relate to most as a kid?
BUBU-CHACHA? oh, so cute with that car!
7. If you instantly changed genders for a day, how would you spend that day?
Maybe try to flirt with my crushes. ahahaha.. *bitchy!
8. What would I find in your refrigerator right now?
Oh, common stuff seen in the refrigerator, nothing new!
9. Have you ever worn your undergarments two days in a row?
Hmmmm.. yeah, when i need to finish my requirements and reports and hurriedly go to school without taking a bath! eeeeewwwwwww!
10. What was the kinkiest thought you've ever had about someone that's not a celebrity?
having a quickie inside the comfort room. hahahahaha... FLUSHED! ^^
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)