BEKING LOVE! story #1



Nagmamadali akong sumilong at mag doorbell sa bahay. Bakit naman kasi nawala yung susi ko sa bahay. Hay naku... Malamig na masyado dito sa labas, nanginginig na ako. Malakas ang pagbuhos ng ulan at ang pagihip ng hangin. Lumingon ako sa paligid at lumalala na ang baha. Nag-doorbell ako ulit. Si Abet lang ang nasa bahay. Si Mama ay nasa Manila kasama ang maliit kong kapatid at wala rin ibang boarders na nasa bahay.

"Abet! Abet! Andyan ka ba? paki bukas naman ng pinto."

Alas dyes kwarenta y syete na ng gabi. Nababahala na ako kasi baka wala si Abet dito sa bahay. Sabi ko kasi sa kanya 7pm matatapos klase ko kay Sir Ricky. Nagalit pa nga sa akin si Abet kasi bakit daw gabi na klase ko kay Sir. Tyak mas magagalit yun sakin kasi sobrang gabi na. Alam ko namang may halong selos yung galit niya. Di bale, magpapaliwanag na lang ako mamaya.

Nanginginig na ako. Asan na ba si Abet? Naghanap ako ng pamunas sa bag ko. Wala pala akong dalang towel!

"Abet! Anu ba!" Kinuha ko ang cellphone ko para i-miskol ko siya. Nak ng teteng, low batt pa talga ako!

Mi narinig na akong footsteps. Hay.... Buti naman. Bumukas ang pinto at nakita ko si Abet na naka boxer shorts lang.

"Anung oras na ba?" Sabay kamot sa ulo niya.

Nagmadali akong pumasok at sinara ang pinto sa likod ko. "Alas onse na! Ang tagal mo namang buksan ang pinto!".

"asan ang susi mo?!" Pasigaw niyang tanong. Napalingon ako sakanya.

"Damn it, kararating mo lang ganyan ka na!" hirit niya.

Nanhina ako, bumagsak ang loob ko at nakonsensya. Linapitan ko siya, "I'm sorry... May meeting pa kasi yung org namin tapos malakas pa ung ulan. Abet, i'm so---"

Yayakapin ko sana siya ng bigla niya akong naitulak ako.
"Gusto ko nang matulog! Magsama kayo ng mga ka org. member mo"

II.

Freshman pa lamang ako noon nung una kong nakita si Abet sa UEP. UEP Fair noon nang magkasunod kaming bumibili ng softdrinks sa isang booth. Di katangkaran, maputi, cute, kulot at napakaganda ng mata. Siya ung tipo ng lalaki na “okey lang”. Simple lang storya namin. Napapangiti pa ako sa tuwing naalala ko 'to. hehe.

"Gusto mo ba ang mga rock music?" Tanong ni Abet habang hinihintay niyang ibigay sakin ang sukli ko. Siya ang unang nag approach sa akin. Tinutukoy niya ang mga music na pinapatugtog ng isa pang booth malapit sa pinagbilhan ko.

"Okay lang. Maganda ung beat nila pero ung ibang lyrics masyadong naive." Sagot ko sa tanong nya..
Tumawa siya. "hahaha... Pareho tayo." Ngumiti lang ako.
Biglang tumahimik at hindi nag kibu-an.

"You’re from here?" Tanong nya sa akin.

"Oo. Ikaw ba, taga UEP ka rin?"
Tumawa ulit siya. What!!, nakakatuwa siyang tingnan pag tumatawa.
"hindi.. ang ibig kong sabihin ay... dito ka ba nakatira?."
Nagblush ata ako. "Ah oo, nasa may hillside lang ako. Pero may bahay din kami sa Lao-ang."
Ngumiti siya. "Ah talaga? diba malapit sa Engineering ang hillside?."

"Eto na sukli mo. sorry sa delay." Sabi sakin nung tindero. Tumayo na ako at ininum ang softdrinks na binili ko.

"Oh, ako na pala." Masayang sabi ni Abet. Aalis na sana ako nang hindi nagpapaalam sa mabait na stranger.
 "Hey!" Tinawag niya ako. At sa paglingon ko,

"I'll see you around." Ngumiti lang ako.

Natapos na lamang ang araw yun na hindi ko man lang na enjoy. Pero masaya ako at kinikilig dahil nakilala ko si Abet. Pero hindi ko pa alam pangalan niya sa mga panahon yun.


III.

Ang sunod na pagtatagpo namin ni Jeson ay hindi inaasahan. First year parin ako. Nasa library ako kasi vacant ko pa naman. Alas dos palang at ang sunod kong klase ay alas kwatro pa. May hinahanap akong libro sa shelf ng biglang may kumalabit sa akin. Napa-sandal tuloy ako sa maalikabok na shelf sa library.

Paglingon ko,"Ui, nagkita na naman tayo!" sambit ni Abet
"Hi..." sabi ko.
"Ikaw yung kasabay ko bumili dun sa booth diba? From UEP Fair?"
"Ya."
Tumawa ulit siya. Nagpakilala kami sa isa't isa at inanyayahan niya ako sa Eagles. Hiningi niya number ko. At mula noon umusbong na ang maganda at makahulugang pagsasama namin ni Jeson.
Si Abet ay isang Engineering student sa UEP kaso medyo malayo ang building nila sa amin kaya’t di kami gaanong nagkikita..
Simula nun, madalas na kaming magkatext ni Abet.
 Enrolment nun Second year second semester, napaka haba ng pila sa gymnatorium magpapa encode ng subject, magbabayad at kung anu anu pa. Naghalo-halo na ang amoy sa loob na parang ewan dala narin siguro ng init ng araw. May nag text sa akin, si Abet.
“JC, asan ka? Sabay na tayong mag enroll…”
“huh? Nasa gym na ako, ikaw?” reply.
“nasa gym din, saan banda? Nasa left wing ako”
“nasa right side naman ako, green ang t-shirt ko.. puntahan mo nalang ako!!!”
Nakita ko na siyang papalapit, kumaway siya at ibinalik ko nama’y smile. Tumabi siya sa akin at sabay naghintay ng pila hanggang sa pagbabayad para sa tuition. Sinamahan niya ako sa buong proseso ng pag enroll.
Mas nagging close kami ni Abet, siya ang nag bigay kulay sa malungkot kong college life. Sobrang sweet at malambing niya.


IV.


Nasa kwarto na si Abet habang ako'y naka upo sa malapit sa kwarto nya. Nakita ko ang picture naming dalawa. Parati na kaming nagaaway ngayon. Ang sakit pa... Biglang tumulo ang luha ko. Ginawa ko naman lahat ng gusto niya... Hindi ako sanay na sinisigawan at ginaganito niya ako... di na rin nya ako kinikibo kung minsan... Pero okey lang kasi mahal ko siya.."Mahal ko talaga siya"!

Lumabas ako sa bahay upang yakapin ang ulan at lamig ng hangin. Hindi ko na alam gagawin ko... Ang hirap magmahal.... Pero ayoko namang tumigil sa pagmamahal ko kay Abet.... Dahil kong tumigil ako, parang tinigil ko na din ang laban ng buhay ko... Si Abet na ang naging ang buhay ko... Siya ang bumuhay sa malungkot kong mundo.... Siya ang tanging dahilan kung bakit humihinga ako... siya... si ... Abet.......


Habang umiiyak ako sa ulan dumating si Abet  na may dalang malaking payong at binalot niya ako sa tuwalya niya... It felt like home again.....

"Sorry, at napasigaw ako .... Pumasok kana... May sasabihin ako ayo..."

Pumasok kami sa bahay. "Pumasok ka naba sa kwarto ko??" Tanong niya.

"Hindi..."

Pumunta kami sa kwarto nya at nakita ko na may mga kandila at masasarap na pagkain na hinanda si Abet. Sa mp3 pinatugtog niya ung kanta ko sakanya na Runaway ng The Corrs.


"Gusto mo bang makipag sayaw sa akin?..." Inalalayan ako ni Abet sa bawat hakbang. Ang kanyang kamay ay nasa bewang ko. Sinandal ko sa dibdib niya ang aking ulo. Sobrang romantic ng gabing iyon.

"Gusto mo bang sagutin ko na yung tanong mo sakin?" Tinanong niya sa akin.

"Huh?... anung tanong?" Tiningnan niya ang mukha ko.

"Gusto na kita.. Gusto kong maging boyfriend mo!" bigla siyang lumuhod.

"Abet, tumayo ka..."

"Di mo naiintindihan..." sabi ko

"Edi ipa intindi mo..."

Dahandahan akong umupo para makita kong lubusan ang mukha niya. Hinawakan ko ang mga pisngi niya. "Abet, masaya ako kahit ganito lang pero mas masaya akong makasama ka sa hirap o sa ginhawa!"

"gusto mo ba akong makasama..?"

"Oo naman! I'd rather die than live without you, Abet..." Ngumiti siya.

"Oh, gusto mong akong maging boyfriend mo?"

"Yes!" Yinakap ko siya at yinakap din niya ako. Na natili kaming ganyan ng ilang minuto. Ang saya ko...
Ganito pala un... hehe. Ang saya saya ng feeling.

Pero hindi muna namin ipina-alam ang relasyon namin sa mga kakilala naming dalawa...

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento